Het maandagmorgengevoel

Hallo allemaal,

En het ging allemaal zo goed... Vandaag moesten we beide jongens naar het consultatiebureau nemen voor een controlebezoek. We pakten onze spullen en moesten met twee auto's gaan omdat het te moeilijk is om een verpleegster tussen de twee kinderzitjes in de auto te proppen. Ik ging met Daniël in de kleinere auto. Michel, Peter en de verpleegster reden voor ons weg, dus we waren nogal verbaasd toen we bij de dokter aankwamen en hen nergens zagen.

Wat was er gebeurd? Tijdens de korte rit van 10 minuten van ons huis naar de dokter had Peter overgegeven. Alle voeding die hij voor vertrek had genomen kwam eruit. En het is overal ingelopen--inclusief zijn tracheostomieslang, waardoor hij niet meer kon ademen. Michel en de verpleegster moesten stoppen en zijn slang eruit halen en alle troep opzuigen, daarna halsoverkop naar de eerste hulp van het ziekenhuis, omdat Peter nog steeds problemen had.

Tegen de tijd dat ze ons bij het consultatiebureau bereikten was Peter weer stabiel. Daniël en ik verlieten het consultatiebureau midden in de afspraak. Toen we bij de eerste hulp kwamen was Peter erg blij om ons te zien en zijn gezicht klaarde zichtbaar op toen hij zijn grote broer zag. Peter was de rest van de dag uitgeput, maar verder normaal. Dat is iets wat je niet van zijn ouders kunt zeggen. De afspraak met het consultatiebureau is naar vrijdag verplaatst, dus hopelijk hebben we dan onze krachten en ons verstand weer terug. Om op een vrolijke noot te eindigen: de artsen bij de eerste hulp hebben een röntgenfoto van zijn borstkas genomen en daarop zagen Peters longen er nog beter uit dan tijdens zijn laatste bezoek aan de cardioloog.