Circuits vervangen

Vandaag moest Peter aan een nieuwe ECMO worden gelegd. Men noemde dat “het circuit vervangen.” Er was ons uitgelegd dat de ECMO-machine na een aantal dagen aan de binnenkant vies begint te worden en dan minder optimaal functioneert. Zo bleven er intussen wel erg veel bloedplaatjes in hangen, hetgeen voor Peter natuurlijk niet zo goed is, want dan stolt zijn bloed minder goed. Dus dan wordt er een andere ECMO gehaald, men switcht alles snel over, en de oude machine wordt grondig schoongemaakt. Het zorgde er helaas wel voor dat we minder tijd hadden om bij hem te zijn. Eigenlijk moet die procedure maar een half uurtje in beslag nemen (waarbij het instellen van de nieuwe machine op de juiste afstellingen de meeste tijd vergt), maar om de één of andere reden was men na onze lunch van 40 minuten nog niet begonnen met het daadwerkelijke overschakelen, terwijl men ons wel had verteld dat het weldra helemaal klaar zou zijn. Ondanks deze storing hebben we toch een fijne tijd bij onze knul gehad. Hij was eventjes wakker en heeft ook het “vervangen van de circuits” goed doorstaan. De ECMO is weer wat teruggedraaid naar 50% functionaliteit (eigenlijk schijnt dat getal te staan voor 50ml per kilogram, maar het komt ongeveer neer op 50%). De ECMO-verpleegster vertelde ons dat de daadwerkelijke periode waarin Peter niet ondersteund werd door een machine maar 38 seconden duurde en dat in die tijd zijn levenstekenen (hartslag, bloeddruk, zuurstofsaturatie) niet reageerden.

Beide verloskundigen kwamen even voorbij (zowel Rachael McGraw, onze primaire verloskundige, als Maureen Dahl, de secundaire). Helaas hebben zij maar heel weinig van Peter kunnen zien door de ECMO-procedure, maar we hebben een goede tijd met elkaar doorgebracht tijdens de lunch. Het was vandaag erg heet: rond de 35 graden Celsius. Er woei ook een heel sterke wind. Een vriendin van ons, Carmen Bowser, had ’s morgens een picnic lunch voorbij gebracht en die hebben we naar het ziekenhuis meegenomen.

We hebben ook even met de behandelende chirurg gesproken. Hij is momenteel ook degene die verantwoordelijk is voor de ECMO-behandeling. Hij zei vrij optimistisch te zijn over Peters gezondheid. De longen komen nog wat raar over op de röntgenfoto’s, maar dat schijnt niet abnormaal te zijn in dit soort gevallen. Hopelijk kan Peter over een paar dagen van de ECMO af. Als dat gebeurt, dan gaat Peter voor een tijdje aan de beademing.

Ik ben erg blij dat Betsy zo goed herstelt. Als je erbij stilstaat is het toch haast miraculeus dat zij bijna weer normaal gezond is en ook al binnen twee dagen na de geboorte nauwelijks bijzondere rust nodig had of vermoeiingsverschijnselen toonde. Met wat ibuprofen komt zij in principe gewoon de dag door—wat deze dagen dan ook “gewoon” moet voorstellen. We waren zondagavond ook “gewoon” in de kerk (’s ochtends waren we in het ziekenhuis) en hoe meer ik erover nadenk word ik getroffen door het commentaar van onze vriendin Christy op haar blog “Ja, echt waar!” Betsy was echt na vier dagen al in de kerk! Laten we vooral niet die zegeningen vergeten.