De operatie was gisteren (vrijdag). Eigenlijk was ons verteld dat Peter al rond 10 uur ’s ochtends van de neonatale intensive-care (NICU) naar de kinder-intensive-care (PICU of “pediatric Intensive Care Unit”) zou worden verplaatst, maar toen wij om 11 uur daar kwamen, lag Peter nog op NICU. Het team dat hem zou verplaatsen stond op ons te wachten. We zijn toen samen een verdieping naar beneden gegaan. Op PICU zou Peter dan worden klaargemaakt voor de operatie. Er moesten o.a. andere slangetjes geplaatst worden en hij moest de voorverdoving krijgen. Dat duurde ongeveer anderhalf uur en Betsy en ik zijn er de hele tijd gewoon bij geweest, al moesten we wel een masker op, omdat men steriel moest werken. Ook onze dominee, Jim Sawtelle, was er bij. Hij is van ongeveer 12 uur tot 5 uur bij ons in het ziekenhuis gebleven. Ook de verloskundige die Peter (en destijds ook Daniël) gehaald heeft, Rachael McGraw, kwam rond 12 uur in het ziekenhuis langs. Om ongeveer 2 uur hebben ze Peter naar de operatiezaal gebracht. Wij werden naar een wachtkamer gebracht, maar na aanmelden en het achterlaten van ons mobiele nummer zijn wij toen eerst in het café gaan eten.
We hebben uiteraard met de doktoren gesproken, zowel voor als na de operatie. En tijdens de operatie, die ongeveer 4 uur duurde is de cardioloog (niet de chirurg) een paar keer langs geweest om te vertellen hoe de dingen gingen. De eigenlijke operatie duurde maar 1 uur, maar het kostte veel voorbereiding (m.n. om hem stabiel onder narcose te krijgen). Na de operatie hebben ze hem weer van de hart-long-machine gehaald, maar na 1 uur observatie hebben de doktoren besloten hem voorlopig aan de machine te houden, zodat hij kan aansterken.
De operatie zelf was niet zo moeilijk, zo vertelde de chirurg ons. Er was redelijk veel ruimte om de aderen die aan de rechterkant zaten naar de linkerkant om te leggen. Waar men zich nu zorgen over maakt zijn, ten eerste zijn herstel van de operatie (het arme kind is immers pas 3 dagen oud), en ten tweede de mogelijkheid dat de aderen van de longen naar het hart beschadigd, onderontwikkeld of op een andere manier niet voldoende zullen blijken te zijn. Daarover kan men pas later (misschien zelfs veel later) meer duidelijkheid geven. Het blijft zeker nog 1 maand wel erg spannend—zo lang verwacht men dat Peter in het ziekenhuis moet blijven.
We hebben Peter na de operatie ook nog een tijd kunnen zien. Het ziet er best eng uit, met al die slangetjes en computers waar hij aan vast ligt. De twee specialisten-verpleegsters die de apparatuur bedienen, waren eigenlijk constant bezig de boel te stabiliseren, want ze zochten nog naar een juiste balans van allerlei medicijnen enz. Maar hij zag er eigenlijk zelf wel goed uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten